Abdil Yıldırım - Gurbet

GURBET

Bir seher vaktinde düştüm yollara,
Çekti uzaklara yol yavaşyavaş.
Dağları aşınca kayboldu sıla,
Sardı hasret denen kol yavaş yavaş.

Kapıldım gurbetin azgın seline,
Tutunacak bir dal geçmez elime,
Gam mızrabı değdi gönül teline,
İnledi derinden tel yavaş yava.
Derman kalmayınca ayaklarında,
Oturdum ellerim şakaklarımda,
Gözyaşım süzüldü yanaklarımda,
Aktı iki koldan sel yavaş yavaş.

Çiçekler yüklenmiş gelirken bahar,
Yollarımı kesti dumanlı dağlar,
Dedim bu dağları postacı aşar,
Kaleme uzandı el yavaş yavaş.