Abdil Yıldırım - Ağaçlar

AĞAÇLAR

Kuru dallar uyanmışlar uykuda,
Uykular ebedi değilmiş gördüm.
Kimi kıyamdadır, kimi rükûda,
Kimini secdeye eğilmiş gördüm.

Bir çekirdek dağın yamaçlarında,
Can bulur toprağın avuçlarında,
Çiçekler gülümser dal uçlarında,
Kokusu vadiye yayılmış gördüm.

İhlas ile göğe kalkmış elleri, Hûşu ile ırgalanır dalları,
Hazan iklimine düşmüş yolları,
Yaprakların boynu eğilmiş gördüm.

Yaşları bellidir budaklarında,
Zikir eksik olmaz dudaklarında,
Bereket taşırlar kucaklarında,
Dalların eli boş değilmiş gördüm.

Her bahar bir haşir, her kış kıyamet,
Her canlı ölümü tadar nihayet,
Yeşil dallar olur birer iskelet,
Ağaçlar ayakta ölürmüş gördüm.