Abdil Yaşaroğlu - Ölümüm

Bir gün acı rüzgar esiverecek birden,
Tüm dostlarım, sevdiklerim, yakınlarım,
Ve annem,
babam,
ablam,
Evimizde toplanacaklar,
Belki ablam geç gelecek gurbet ellerden…

Bilemeyeceğim evden çıkışım nasıl olacak,
Hiç muhatap olmadığım, komşuların bakışları ne olacak,
Acının, göz yaşının yanında;
Sıkıntıların, kara günlerin başlangıç günü mü olacak o gün.

Belki sert bir soğuk, yağışlı bir hava veya her yerin bembeyaz olduğu gün olacak
Ölümüm. Doğduğum topraklara babam mı götürecek,
Çözemediğim arabalarla bilemem,
Yoksa Ömer ağabeylerin, Hacı amcanın oğlumu.

O Gün Umut, Ahmet gelir mi köyümüze bilmem,
Muratlar, Avniler, Aliler, cenazemi karşılar artık son defa.

Ruhum bedenimden ayrılır, son defa köyümüzde,
Belki eski evimize de götürürler bedenimi çok sevdiğimden.
Yoldan geçerken mahallemizden Yakup oğlu ölmüş dediklerinde,
Annemin babamın ablamın yüreği bir daha sızlar,
Toprağın olur artık toprağın,
Bedenim,
Aşklarım,
Sevdiklerim…