Abdil Işık - Ayrılık

Buğuludur şimdi kalbinin koridorlarına bakan pencere
,kan revan bir uykunun bölünmüşlüğün de
fırtınalar barındıran limandan sesleniyorum sana,
yürüdüğüm yollar,çalınmış hayaller gölgemden tanırken beni,
kiprik uçlarında çürüyen geçeler,
avuç içlerinde tutar zülfünü,
ben ise kanar kanarım,
ebabil hüzünlerinde,kaburgalarımı kırarak
sağnak sağnak düşer gözlerimden,
çatlayan dudağıma,aksak gardiyandır karanlık
zürhiyeti yağmalanmış ayazının kesiğinde
yıldız çalan ölümün sessiz çığlığında
soluğuma değen
nefessin