Abdil Burhaneddin Akkaya - Gibisin

İstanbul'da ıslanmak gibisin

İstanbul'u ıslatmak gibi belki

Kimi zaman öylesine üşütürsün adamı

İşlersin içine adamın, kimi zaman öylesine derin

Kalabalıklar ürperir hiddetinden

Sular kabarır, griye çalar rengin

Bahar, son nefeste çeker içine seni

İstanbul'da ıslanmak gibisin

İstanbul'u ıslatmak gibi belki
Boğazı sulamak, akmak bir bilinmeze

Bir denizden, öbürüne can taşımak

Yorgun bir kalbi besleyen son damar gibi

Vakitsiz gelen şiir gibisin

Serseri, umarsız, dağınık

İstanbul gibisin anlasana

Yakmak gibi

Yanmak gibi

Sevda gibi…