Soğuk ve çıplaktır yalnızın şiirleri,
Sabahlara kadar kış ayazında,
Gezer durur kelimeleri boş sokaklarda.
Her gece aynı kapıları çalar,
Ev sahibi arandığından habersiz.
Titrer çıplak kelimeleriyle kapı önlerinde.
Hoş...
Ne söylerse söylesin soğuk ve çıplak kalacaktırda,
Soluğu bir yürekle buluşmadıkça.