Abbas Paksoy - Yetiş Ali

Allah'ın aslanı, Hazreti Ali,
Ali'ye kalkmış, Yezit'in eli,
Fitne fırsat bulmuş, ötüyor dili.
Yetiş Ali yetiş, sünnet gidiyor.

Hasan-Hüseyin'in, kanları aktı.
Yolları, rahmani değil, hemde Hak'tı.
Zalim Yezit, masum canları yaktı.
Yetiş Ali yetiş, ümmet gidiyor.

Muaviye, halifelik neyine.
Ortak oldun, şeytan ile ayin'e.
Yazık olsun, kır sakallı tüy'üne.
Yetiş Ali yetiş, Mümin gidiyor.

Yezit'in ordusu, Mekke'ye doldu.
Amir-İbni-as, sözcüleri oldu.
Anlaşma diyerek, hileyi buldu.
Yetiş Ali yetiş, Kâbe gidiyor.

Her şeyi konuştular, açık açık.
Kürsüye çıktı, hile etti kaçık.
İnsanlığa sürdü, kara bir balçık. Yetiş Ali yetiş, İslam gidiyor.

Muaviye çevirdi, bu dolabı.
Ümmet kanı ile doldu, curuf kabı.
Süngüye takıldı, Hakkın kitabı.
Yetiş Ali yetiş, Kuran gidiyor.

Ortalık karıştı, hemen o anda.
Yemen çölleri, tozda, dumanda,
Yezit'in askeri, kaçtı aman da.
Yetiş Ali yetiş, iman gidiyor.

Yezit'in babası da, Muaviye.
Koca karı aldı, dünyalık diye.
Yezit'i, dünyaya getirdi niye.
Yetiş Ali yetiş, cihan gidiyor.

İslam bölündü, üçe, dörde, beşe.
Hak dinini, benzettiler bir leşe.
Paksoy'umda kalmadı, sevinç, neşe.
Yetiş Ali yetiş, barış gidiyor.