Abbas Paksoy - Yaylaya Güzeller

Bütün Çukurovaya, yayla gerek.
Burada güzelleri, nasıl sarak,
Çıkakta yaylaya, murada erek,
Güzeli yaylada, görelim gayrı.

Bahar geldi, yüksek, yaylaya göçek.
Soğuk sulardan, kana kana içek.
Yaylada açtı, çeşit çeşit, çiçek.
Toplayıp güzele, verelim gayrı.

Yaylanın olur, çeşitli meyvesi.
Söküp alır, içimizdeki kisi.
Açılır yaylada, güzelin sesi.
Dağda, bülbül olup, öter güzeller.

Yaylalara gelmez, sivrisinekler.
Yaylada, allanır, soluk yanaklar. Bütün güzeller, yaylada konaklar.
Güzellerle, sohbet edelim gayri.

Yaylanın rüzgârı, esiyor dinmez.
Güz gelmeyince, göçü geri dönmez.
Bir öpücüğe de, güzeller kanmaz.
Al gerdanlarını, takalım gayrı.

Bulutlara değer, engin başımız.
Yaylalarda uzun, olur yaşımız.
Yanımızdaki güzeldir, aşımız.
Kuru ekmek ile, yiyelim gayrı.

Yaylayı övmeye, sözlerim yetmez.
Yaylada, sohbetler artar, hiç bitmez.
Güzeller yaylada, yalınız yatmaz.
Paksoyum da, bir güzel, sarsın gayrı.