Abbas Paksoy - Uyarı

İnsanlar azmış, nereye gidiyor.
Önüne de, durulmaz ki, durasın.
Kendi nesli'ne, kötülük ediyor.
Sebebi de, sorulmaz ki, sorasın.

Kadın'lar da, zürriyet'ini kesti.
Erkekler de, oluyor travesti.
Bu fırtına, bela nereden esti.
Önüne, set gerilmez ki, geresin.

Eğer ki, doğruysan haram'a koşma.
Hamile kadına da, tersten aşma.
Çocuk, travesti olursa, şaşma.
Çaresi de, bulunmaz ki, bulasın.

Bu söz'lerim, sizleri belki kırar.
Ters ilişki, nesil'e verir zarar.
Her şey ortada, tıp'ta daha neyi arar.
Nasihat'te, verilmez ki, veresin.

Allah, yoktan var etmiş, bu âlemi. Arasına da, göndermiş zalim'i.
Akıl ile vermiş, türlü ilim'i.
Beynine de, girilmez ki, giresin.

Kim nedir, ne değildir ki, bilinmez.
Bilmediğin yerlere de, girilmez.
Bu pisliğin kökü, niye silinmez.
Toplum'dan da, sürülmez ki, süresin.

Karşıdan bakarsan, insan'a benzer.
Ehli adam gibi, yürür, gezer.
İçinde de, bin türlü pislik yüzer.
Ötesi de, görülmez ki, göresin.

Nerede kaldı, bu hesap soranlar.
İyinin yanında, destek duranlar.
Paksoy'um gibi, kötü'ye vuranlar.
Çenesi de, kırılmaz ki, kırasın.

.