Abbas Paksoy - Sevgi

Biz, hevesliydik, peşinden koşmaya.
Karar vermiştik, sana kavuşmaya.
Çok dolandık, bir gülüşlük boş haya.
Aldattın bizi, böylece, sen sevgi.

Dokunduysak, bir defacıktan sana.
Buna, taze yürek, nasıl dayana.
Yalan aşk'ından, öldük yana yana.
Kül ettin bizi, böylece sen sevgi.

Sevginle oldu, bütün iş'lerimiz.
Günü gece'ye aldı, düş'lerimiz.
Sen de yoktun, ağardı saç'larımız.
Çile'yle, soldurdun bizi, sen sevgi.

İçimizdeki alev, sönmek bilmez.
Aşk'ının suları, akıyor dinmez.
Yönümüz dönüyor, kalbimiz dönmez.
Biraz da, bize doğru, dön sen sevgi.

Ümitlendik, seni tutarık sandık.
Sen tutulmazmışsın, boşa aldandık.
Nere gittikse, senin için kandık.
Serap gibi ettin, bizi sen sevgi.

Gelip kör ettin, gören göz'ümüzü. Alıp götürdün, sağlam öz'ümüzü.
Hakka varamaz ettin, ak yüz'ümüzü.
Bizlere, günah yükledin, sen sevgi.

Dolanaraktan, büküldü bel'imiz.
Sana çıktı, bu girdap'lı yol'umuz.
Nur'undan, tutuldu kaldı dil'imiz.
Can'ımızı verdik, bak, sana sevgi

Muhabbet edecek, yaş'ımız geçmiş.
İhtiyara, sevmek, çok kötü suçmuş.
Aşk'ın şerbet'ini, gençlik mi içmiş.
Biz de, o yoldan geldik, sana sevgi.

Dolanıp durdun, dertli baş'ımızda.
Ağ oldun, yediğimiz aş'ımızda.
Doksan olmuş, ne var ki yaş'ımızda.
Bari, mezarımıza gel, sen sevgi.

İnsanın gönlü de, asla kocamaz.
Paksoy'uma söyle, kimdi hoca'mız.
Seni arıyor, bir karış cüce'miz.
Gel de, gönlümüzü doldur, sen sevgi.

.