Abbas Paksoy - Ocağımı Saçtın

Gidenden, beter ettin beni.
Büyüdü, göbeğinin eni.
Seni gidi de, hınzır seni.
Ocağımı saçtın, sen kadın.

Ev'i, ev'in gibi görmedin.
Kavgasız, hiç sofra sermedin.
Nedir ki, senin, böyle derdin.
Ocağımı saçtın, sen kadın.

Ne yaptımsa, hep karşı çıktın.
Sabah, keyfine göre kalktın.
San ki, kafa'ma kurşun sıktın.
Ocağımı saçtın, sen kadın.

Çocuğumu, ilk günden gördün.
Bakarım diyerek, söz verdin. Vurup vurup, yerlere serdin.
Ocağımı saçtın, sen kadın.

Bal ayı bile, göstermedin.
Öğütler verdim, dest durmadın.
Beni severekten, sarmadın.
Ocağımı saçtın, sen kadın.

Her gün, dedi kodu getirdin.
Sırrımı, dışarı yetirdin.
Olan aklımı da, yitirdin.
Ocağımı saçtın, sen kadın.

Kart beden'e, gonca gül dersin.
Mevla'm, gönlüne göre versin.
Paksoy'um da, murada ersin.
Ocağımı saçtın, sen kadın.