Abbas Paksoy - Hey İnsan

Her gördüğüne, gönül verme.
Dertleşip de, halini serme.
Kötüyle, kabir'e de girme.
Arkadaş aynandır, hey insan.

Katil insanlar, birleşince.
Şer'leri, baş'ına gelince,
Ölüm yakışır, taze gence.
Kısmet'in kesilir, hey insan.

Meleme, susuz koyun gibi.
Görünmez, derya-deniz dibi.
Şeytan'dan olmaz, asla nebi.
Kadından uzak ol, hey insan.

Herkes, ekmek için çalışır.
Baba, evladıyla bölüşür.
Zina, gelir sana bulaşır.
Sen, şere bulaşma, hey insan.

Haksızlık dünya'sına, geldik.
Geldik ama, bin pişman olduk.
Tüm insan'ları, örnek aldık.
Çözülmedi sırrın, hey insan.

Hesapları, namaz'da yaptık.
Namaz kılarken, din'den saptık. İbadet'i, geriye teptik.
Yol'umuzdan saptık, hey insan.

Günah'ımız, kitaba doldu.
Ahret'te, karşımızda oldu.
Çok sevaba, mizam bozuldu.
Bizde, mizam bozak, hey insan.

Sağ omuz'da, hep hayır var.
Sol omuz'da, şer durur kor.
Allah'ın kitabı, böyle der.
Açta Kuran'ı gör, hey insan.

Azrail, yanına gelince,
Gür ses'inde, çıkıyor ince.
Defter'ini, soldan verince,
Kapanır ışık'lar, hey insan.

Sırat yol'u, göz'le görünmez.
Cennet'e gidenler, yerinmez.
Kirli kalbin, orda arınmaz.
Burdan, temizlen git, hey insan.

Dünya sonu, elbet ölümdür.
Kötü'nün hakkı da, zulümdür.
İnsan'ı eğiten, ilim'dir.
Paksoy'umu dinle, hey insan.