Abbas Özden - Ankara Uyuyor

2006'nın Haziran ayı.
Gecenin bir vaktinde,
GATA Hastanesinden seyrediyorum
…………………………….-.A n k a r a' y ı –
Ankara u y u y o r.
Gözlerimse dünden uykusuz,
Gönlüm buruk
Yüreğimde bin sancı.
Sol kolum dirsekten kırık
Nede yaman bir acı.

Birden
….- birileri geliyor aklıma,
Adı yok,
Ûnvanı Gazi.
Bir hain pusuda kaybetmiş bacaklarını,
Yüzü yanık,
Gözleri ışıksız.
Belli ki biraz umutsuz,
Ama başı dik,
Gururlu,

Sonra, Yetmişli yıllar geliyor aklıma.
Ve de,
K a r a o ğ l a n,
O da uyuyor şimdi,
Bir kaç kat aşağıdaki,
…………….- yoğun bakım odasında.
Sonra seksenli yıllar.
Lanet okuyorum cehaletin karanlığına.
Utanıyorum.

Sonra da,
Kaybolup giden bir koca ömür.
Hüzünleniyorum.
…………………………
Zaman geçiyor.
Cılız cılız sesler duyuyorum.
Biliyorum ki
…………- bu sesler y ü k s e l e c e k.
Ortalık ağarınca,
Ankara u y a n c a k.
Bir nebze olsun diniyor acılarım.
Hüzünle karışık bir sevinç kaplıyor içimi.
G ü l ü m s ü y o r u m……..