İsimsiz şiir
İnsan yaşamak ister
İnsan mutlu olmak ister
Bazen de acılara yenik düşüp
Bu kahreden dünyadan göçmek
İnsan ölmek ister
Yalnız ve acısız bir şekilde
İnsanın istediği hiçbir zaman olmaz
Ne mutluluk nede acısız bir ölüm vardır çünkü
Çaresizliğine yenilir insan
Ne diyeceğini ne söyleyeceğini bilemez
Kelimeler bir düğüm olur boğazında
Konuşamaz ve susar
Ebedi değildir bu sessizlik
Bununda bir sonu vardır elbet
Erir ve tükenir yavaş yavaş
Hayata küser
Ama hayatın, pek de umurunda değildir bu küskünlük
Bu nedendendir ki
Ne sözcükler
Nede uzun kelimeler
Yetersiz kalır
Benim dünyaya olan kinimi anlatmaya
Düşman sadece dünya değildir
İnsanlarda vardır düşman olan
Benim canım yanar
Ama engel olamaz ki bu acı benim kinime
Artık ne yaşamı, nede dünyayı sevmek istemiyorum
Bu nedendendir ki siliyorum içimdeki sevgi zerreciklerini
Birer birer çıkartıyorum hayatımdan mutlulukları
Geriye sadece öfkemi bırakıyorum
Yalan hayat sahnelerimden