Bir rüzgar var ortada esip duran
Dur demeye kimsenin yok hakkı
Odur solduran, odur döküp kıran
Onun yanında yok kimsenin farkı.
Ne tohuma, ne tomurcuğa acır
Ne dala, ne çiçeğe ne meyveye
Her giden ardından dilenir sabır
Sonrası herkes çekilir bir köşeye
Bir yandan kırılan dala yanarım
Diğer yandan onda solan çiçeğe
Şaşkın bir halde kendime sorarım
'Alışır mıyım” diye bu acı gerçeğe.