A Yuksel Şanlıer - Yurdum.

Nice dağlar gezdim başı dumanlı olan,
Ne hayvanlar gördüm, otlağında otlayan,
Başında bir çoban, aşkına kaval çalan,
İşte yurdum dedim övünçle gururlandım.

Dik yollardan çıktım, tozlarına bulandım,
Yoruldum susadım buzlu sulardan bandım,
Çam dibinde durdum, gölgesine uzandım,
İşte yurdum dedim, övünçle gururlandım.

Ne yaylalar gezdim, kıl çadırda uyudum,
Irmaklarda yüzdüm, güneşinde kurudum,
En temiz havayı, ormanında soludum,
İşte yurdum dedim, övünçle gururlandım.

Bahar aylarında, çiğdem açardı kırda,
Kıra çıkmış kızlar, burçak toplardı kırda, Vardım mı verirdi,çıkarlar yoluma da,
İşte yurdum derdim övünçle gururlandım.

Yeşil vadilerde, kızlar var sümbül toplar,
Dolmuş sepetleri, sevinçle durmaz hoplar,
Kiminde papatye, satmak için hazırlar,
İşte yurdum derdim övünçle gururlandım.

İlk bahar gelince, gördüm göçler yollarda,
Karlar eriyince, sular gördüm yollarda,
At develer gördüm, yola çıkmış sabah'da,
İşte yurdum derdim gördükce gururlandım.

Nice köyler gördüm, çalışkandır insanı,
Fakir var zengin var, yardımlaşır insanı,
Baktım da haline, oldum köylü hayranı,
İşte yurdum dedim köylümle gururlandım.