A Yuksel Şanlıer - Ve Bademler Vakitsiz Çiçek Açar

Lodos…
Kasıp kavuruyordu,
Bademler çiçek açmış,
Beyaz gelinliğini giymişti ağaçlar.
Bir ırmak ki,
Derinden, derine çağlar.
Seval üzgün, isteği yok yaşamaya,
Uçurumun başında ağlar…
Ağlar, ağlar da,
Aşağıda da, taşar coşar sular.
Ah, ah der ah…
Kendi kendine söylenir de,
Seval…

Zaman sel olur akar gözlerinden,
Dökülür yok olmuş gerçekleşmemiş düşleri, birer, birer,
Sağanak, gözlerinden,
Süzülür yanaklardan yaşlara karışır tövbeler, Tamiri olmaz pişmanlıklar.
Seval…
Beyaz atlı prensine ağlar…

Kararlıdır yaşamak istemez,
Seval….
Yaşamak onun için neye yarar,
Ölümdür tek çare,
Coşkun suların içinde yüzer durur hayaller de,
Geçmişe, pişmanlıklara ağlar.
Son kez, bakar arkasına,
Karanlıkta ne bir gölge, ne bir koşan vardır,
Olan olur,
Doyar sevdasına aşkına düşlerine sular,
Ve bademler vakitsiz bir daha çiçek açar.

07 Mart 2011-03-07
Yüksel Şanlı er