A Yuksel Şanlıer - Son Liman

Her limanda demir attım,

altın gümüş yük aldım.

açtım atlas yelkenleri,
açıldım uçsuz bucaksız deryalara,
ufku görünmez deryanın yolundayım,
çektim çapadan zincirleri.

yol gösterir önümüzde yunuslar,
her limandan aldığım yükle yoldayım,
endişe var,bazen yüreğe düşer yaşlar.

Korsanlar saldırır, dört bir yandan insafsız,
herbiri birbirinden suratsız,
saldırsada dönmek yoktu bu deryalardan,
varmalıydık son limana kazasız.

Çivter,çivter yunuslar var yolumuzda,
yakamozlar çılgın gibi dans eder sevindirir,
onlarda olmasa nasıl biterdi bu yolculuk,
hasret bana neleri,neleri özlettirir.
Bazen rüzgar yoktur,kendini özletir,
bazen hızlı bazen yavaş, geçip giderim deryadan,
varmalıydık son limana,bir kaza olmadan.

Görünmez ufuk, bazı yerler mavi bazı yerler siyah,
güneş tepemde dikilmiş yakar kavurur,
takib eder beni sessizce,
bazen rüzgar çkar,dalgalar çarpar durur.


Akşam olur çıkar çıkar yıldızlar gök yüzünden,
vefalıdır yol gösterir kutup yıldızı,
vakit uzar, uzar da bitmez bir türlü geceler günler,
olmaz sabahlar,kaptan vaz geçmez sözünden,
kutup yıldızı üzgün.

ne şafaklar söker de, görünmez son liman,
martılar konsa da direğe son limana geldiğimi anlasam,
atsam çapayı da,da,
teslim etsem, yükünü tastamam.