A Yuksel Şanlıer - Sokak Şairi

Sessizliğimi neden bozar, bu gürültüler,
Neden uyandırır beni, hülyalarımdan,
Sanki düşman bana karşı birlik etmişler,
Hayali çok görür yürürken kaldırımdan.

Oysa ne hülyalar kurarım, yürüyorken,
Bazen çok güzel, bazen aptalca fikirler,
Dalgın ve de yalnız, sessiz gidiyorken,
Beynimde olgunlaşırdı, öykü ve şiirler.

Bazen bir şiir, bazen bir öykü oluyordu,
Durup döküyordum, deftere utanmadan, Küçük defter, şiirle öykülerle doluyordu,
Yazardım, sokak ortasında usanmadan.

Bu gün yazamadım onca, gürültülerden,
Arabalar mı çoktu, insan mı anlamadım,
Beyindeki fikirler dağıldı, geçenlerden,
Bir olay oldu korktum da, bakamadım.

Sokaklar caddeler, nelere tanık bilseniz,
Bazen acıya, bazen tatlı bir düşe tanıktır,
Ben garip şairi, yolda yazarken görseniz,
Dersiniz kafayı yemiş ki bu bir bunaktır.