A Yuksel Şanlıer - Soğuttu Kendinden Beni

Hazan mevsimidir şimdi,
Hastadır topraklar,
Gök ağlar, ağaçlar ağlardır
Dağlar bağlar bahçeler ağlardır, mevsim sevdalısına,
Hüzün sarar dağları,
Ve dertli yürekler çoğalır artar durmadan.

Doyar hastalıklara zaman.
Ve kavuşmalar olur,
Gün be gün yazın sıcağından kavrulmuş,
aç susuz kara topraklar kavuşur en sonunda,
Vakti gelmiş sevdalılarına.
Çılgındır, fırtınalar eserken,
bu mevsimde.
Acımasızdır, bakmazdır gözlerinin yaşına.
Yer yerinden oynar yağmurlardan.
Geceler siyahları giyinir, çiviler karanlığını aydınlığa.
Ve başkalaşır geceler,
gündüzler, durmadan.
Uyanırsın ansızın sen geceleri,
Uyanırsın da, irkilirsin çok zaman. Ve gök gürültüsüne karışır gider,
Nice evlerdeki,
hüzün veren göz yaşları
gece boyu yaslar.


Beni mi, beni hiç sorma,
Tam yirmi yıldır, sevmem son baharları,
Beni benden çaldı,
Beni hasret etti, alışkanlıklarıma,
Ağarttı genç yaşımda saçlarımı.
Oysa ne çok severdim,
Hüzünler dertler ölümler olsa da,
içinde.
Sevemez oldum şimdi,
bu son baharları.
Bana geçmişi hatırlatır da,
son baharlar her zaman.

Yüksel Şanlı er
26 Eylül 2010