A Yuksel Şanlıer - Sır

Ömrüm nerdeyse,bitecek gülmeden,
Koncam diyerek, koklayıp sevmeden,
Sır dedim yandım,bağrıma taş bastım,
Sırrıma ağladım, kimseler görmeden,

Her gün düşünüp, ağlayıp durmaktan
Ne dertler buldum,derdime yanmaktan,
Kimse sormadan, sırrımla dost kaldım,
Sırrıma ağladım, her gün yanaraktan.

Ben sır doluyum, kime ne sırrımdan,
Düşünsem hemen ter çıkar sırtımdan,
Bana sormayın, ölsem de söylemem,
Vuslat da gelse, inmez sır sırtımdan.

Şu gönül gözüm, sırla düşünmekten,
Gülmek ne bilmez, ağlar üzülmekten,
İştah ne bilmem aş ekmek de yemem,
Vuslat gelse de, sırla gömülsem ben.