A Yuksel Şanlıer - O Kış Akşamı

yalnızlığımı paylaştım bir akşamdı,
o kış akşamında,oturdum sahilde kucak kucağa,
karşı karşıya diz dize oturdum,
ve ona bakıp bir,bir dertlerimi döktüm,
oysa karşımda seyredecek ufuk bile yoktu,
ne güneşin kızılı vardı, nede daseden yakamozlar,
sadece dev dalgalar ve bir de yalnızlığım vardı,
sonra bir de aradabir sallanan yaprakların hışıltısı,
ve beton bariyerlere vuran dev dalgaların hırçın sesi,
vardı!
o akşam
o akşam karşımda,dertlerimi döktüğüm.

tam karşımdaydı çılgın ve hırçın deniz,
o unutmadığım kış ayında,
arabanın burnunu denize dönük yattım,
ve hep baktım,baktım, baktım ağladım,
dalgalar karşısında,
bir dalgalara anlatabiliyordum derdimi,
sevdamı, hayallerimi, geçmişte yaşanmış neyim varsa,
anılarımı anlatıp derdimi içimi döküyordum sulara,
o ise umursamadı bile,
çarpındı durdu vurdu karşımdaki beton duvarlara,
gece yaklaştı alaca karanlıkta,
sallandı, ıssız iskeledki kimsesiz kayıklar.
bir yatıp,bir kalktı ha bire yerinde yerinde,
dalgalar azgın vurdukça vurdu, kıyılara,
o ıssız yerde ne gelen var ne giden,
bir tek ben vardım, o dalgaların karşısında,
yalnız,
ve bir de, usul,usul yağan yağmurun taneleri.

O akşam, dalgalara anlattım,
sesine kulak verdim.
geçmişin anılarını bir, bir denizin dalgalarına dökerken,
ama,içim hiç rahatlamadı yine de,
çünkü sen vardın,ve senin ilk günkü bakışların vardı,
aklımda hiç unutamadığım