A Yuksel Şanlıer - Korksam Ne Yazar.

Adım,adım çıktım da şu merdivenlerden,
Sonunda geldim, bir uçurumun başına,
Bıktım şu sabah akşam gelip gidenlerden,
Herkes el kaldırmayı beklerdi, na'şıma.

Mavi güvercinler, başımda dönerlerken,
Gök yarıldı,kapılar aralandı gökten,
Geldi birkaç melek,şafak vakti sökerken,
Baktı birden, hazır mısın dedi gerçekten.

Öyle kolay mı ölmek, hayır dedim birden,
Öyleyse acı çek dedi, geçip giderken, Bir ağrı çöktü böğrüme, çektim ızdırap,
Sırt üstü yatmış, halsiz yatağa düşerken.

Oysa ki bir ben miyim, ölmemi bekleyen,
Bakanım! hele ki, dırdır edip dertlenen,
Ne kadar üzgün, hala sağ ve süründükçe,
Der bana! yetti ömrüme, ölsün şu gayrı.

Gel ölüm gel, kurtar beni şu zalimlerden,
Korktum sanma, ölüm denen gerçeklerden,
Ölüm,ölüm senin gibi var mı, bir gerçek,
Korksam ne yazar, Allah'tan geleceklerden.