A Yuksel Şanlıer - İşte Böyle.

Baktım da çevreme şöyle bir yıllar sonra,
Gördüklerim riya yalan dolu yoktu sevgiden,
Fakirlik fukaralık sefillik almış başını gidiyor,
Yaşamamak için hep fakirlerdi sevilmeyen.

Herkes hücum ediyor, paraya işe kuyruğa,
Koşuyor insanlar beleşe de, açlıktı bitmeyen,
Ezen mutlu ezilen yoksul derdi olan çoğalmış,
Fakir daha fakir de ezendi, derdi çekmeyen.

Çek fatura banka kartı, çuval dolusu cebde,
Dürüstlerde para yok da, borçdu ödenmeyen,
Borç yiğidin kamçısı der zenginse alıp kaçmış,
Zengin heybe doldurur da, fakirdi sevmeyen.

Söyle ey garip, neyine güvenirsin isyanınla,
Bil ki öüm var zulum var, yok eder seni birden,
Senin gibisine düş bile yasak kulak ver sesime,
Boşa uğraşma, adam çıkmaz derler fakirden.

En doğrusu sevmek diyeceksin, dürüst olanı,
Hani nerede bulup sevsen vede ona kul olsan,
Samanlıkta iğne aramaya benzer, doğru olanı,
Kalmamış ki etrafta, olsa da arayıp da bulsan.
İnsansın elbet de, olacaktır umut dolu düşlerin,
Ama gördüm'kü umduğunu, bulmuyor her insan,
Bak etrafa tarafa yollarda korku kol gezer olmuş,
Sarılırsın boynuna gezerken, doğrudan bulsan.

Yıllar cabucak geçmiş, yanarım geçen yıllara,
Buna rağmen yoktu eskiye göre bende değişen,
Değişen tek şey saçlar kır bir de sakaldı uzayan,
Kuşlar'dı hala tellere dizilmiş, baharda sevişen.

Kalmamış tanıdık yüz, çoğu gitmiş dostların,
Bir yaşlı eşim kalmış benim gibi, evde bekleyen,
O da gitse, işte o zaman ne yaparım! bilmem,
Bizler gibi dürüst bir garibi, hayattır sevmeyen.

İşte böyle! ne umduk ne bulduk fani hayattan,
Sinek gibi ezildik,yaşam için soluk alıp dururken,
Soğan ekmek azık oldu, yine de şükredip durduk,
Doydu karınlarımız, zenginin yediğine bakaken.

A.Yüksel Şanlıer
16 Şubat 2009-02-16
Antalya.