A Yuksel Şanlıer - Hep Köyde Aklım.

Bindim bir kır ata, sabah erkenden,
Gün boyu koşturdum köye giderken,
Atım yorgun düştü bir handa kaldım,
Kimsin dedi hancı, attan inerken.

Ah be sorma hancı, çıktım sabah ben,
Tan yeri ağarmadan, şafak sökmeden,
Haber geldi köyden, hep köyde aklım,
Yetişsem dedim şu hüküm gelmeden.

Dedi nedir derdin, çıktın erkenden,
Ah sorma be hancım, yaktın yürekten,
Köyde bir babam var, hep onda aklım,
Duydum ki o düşmüş, ceviz silkerken.

Geçmiş olsun dedi, yatak verirken,
Yatak yemek verdi, yorgun düşerken,
Yedim içtim yattım, hep köyde aklım,
Tavana bakardım, lamba sönerken.

Ayrıldım o handan, gün yükselirken,
Hancım hep bakardı, köye giderken, Mahmuz vurdum ata, şahlandı atım,
Geç de olsa vardım, gün batıyorken.

Cenaze var baktım, köy gözükürken
Aklımda hep babam ben sal görürken,
Sal üstünde giden, babammış baktım,
Of çektim ağlardım, attan inerken.

Kahredip dururdum, acı çekerken,
Göremedim sağken, vuslat yakınken,
Göz yaşlarım dinmez ağlarım baktım,
Ağlama diyen yok, ben düşünürken.

Üzgün bir şekilde,ayrıldım köyden,
Kahrettim kendime,dönüp giderken,
Arkama dönerek,son bir kez baktım,
Mor dağlar karardı, bulut çökerken,


A.Yüksel Şanlı er
16 Ekim 2009
Antalya.