A Yuksel Şanlıer - Gözlerin

Susadım su verdi, pınar başındaki kız yanındaki testiden,
Ne güzeldi ah! hayalimdedir, kara gözleriyle bakıp veren.

Nere gitti bilmiyorum hayal gibi koybolan ve sudan veren,
Kara gözlerinde takıldı hep, hayalim melek di sular veren.

Ne güzeldi gözleri! kırma zeytine benziyordu, şu özlenen
Ne güzeldi bakması orda aş-k_ ile çaldı kalbimi görmeden.

Hayalimde şimdi, bakan güzel kara gözlerin nerelerdesin?
Kara gözlerinle güzelliğinde yanan, köz ‘üm nerelerdesin?

Geçiyor zaman nerelerdesin, yanıyor gönül de bilir ‘misin?
Yüreğimde sevgi hayalde sen,hala bilmedinse neremdesin?

Hani baktığın da yürek delip de, bakınca kalbime saplanan,
De ki! nerde zeytuni gözlerin, bana baktığında yakıp duran.

Hala özlerim seni şimdi ah, yüreğim benim seni özleten, Nede çok güzeldi, yanaklarındaki gamzelerdeki benlerin,

Hala hoşmusun bilemem fakat,seni sevmişim zamanında ben,
Ki yanıp durur yüreğimde aşk da, gönül sever hala anla sen.

Kara gözlü yar yüreğim seninle bilirmisin, seni sevdim de ben,
Hala kalbimin gülüsün benim de, solup duranda yanan da ben.

Kimi sevdi bilmiyorum fakat, hayalimde gözleri var kalan,
Yüreğimde köz yanıyor, gönül mü sever serap mı yanılttıran?

Sana hep bakıp durarak, şayet yanıyorsa aşkla şu Yüksel'in,
Seviyor demekki zaman da geçse yanıp duran halasevdiğin.



(Mütefâ'ilün Mütefâ'ilün Mütefâ'ilün Mütefâ'ilü)

A.Yüksel Şanlıer