A Yuksel Şanlıer - Elveda Gardaş

Ey uykuya dalmış insan.
Karşıdaki bizim dağlara güneş doğdu kalksana.
Neden yatarsın.
Gün çoktan ışıdı görmez misin baksana,
Yüzünü örtmüşler
Sırt üstü sessizce yatarsın.
Mecalin mi yok senin kalkmaya.
Ben halini sormaya geldim doğrulup baksana.

Yine dün gibi, gidelim kahveye.
Rüya mı gördün.
Gidersin sen şu meçhul yere.
Sen hasta yatalı üç kişi kaldık, kalk gel dörtle kareyi,
Sen çoktandır gitmezsin diye,
Varan yok kahveye…

Ey uykuya dalmış insan…
Bahar geldi yeniden,çok sevdiğin güller açtı bahçende.
Hatırladın mı sen..
Geldin geçen yıl baharda bahçede gül keserken,
Demiştin bana.
Akşam sen yoktun çok içtim yine ben. Sabah oldu güneş doğdu kalkamadım yerimden.
Keşke sen de olsaydın,
O kadar içmezdim ben.


Doğrul kader arkadaşım doğrul yerinden.
At üstünden sımsıkı sarılmış şu beyaz örtünü.
Gücün mü yoktur, kalkamazsın.
Açamazsın sen üstünü,
Nedir bu sessizlik.
İnsan dolu her yer ve bir telaş var yine.
Var mı bir hayrın.
Diksinler zenginler gibi,
Senin büstünü en sevdiğin yere…

Elveda gardaşlık.
Ben de gelirim çok geçmeden ya bu gün ya yarın.
Derim ben de yatarken.
Bana da arkadaşıma sardığınız ak bezden sarın.
Bu dünya fani...
Vardığım yer gerçek,
Ekmek su istemem, sevap dolsun karın.