A Yuksel Şanlıer - Dudak Büküşün Nedendi

Kışkırtıcı bakıyordu,iri mavi gözleri,
Deli ediyordu beni,
Deliii.,,,
Arada bir dudak büküşleri,
O yarin! .

Oysa ben,
Onda var oldum, onda yok oldum,
Acıyı sevgiyi, onda öğrendim,
Gülmeyi ağlamayı, öğrendim onda,
Gururu öğrendim,kibiri öğrendim,
Anlamadım, dudak büküşün nedendi.

Gün geldi ayaklarına kapandım,
Gün geldi, konca güller serdim,
Göğüslerinde, ağladığım anlar bile oldu,
El öpüp yalvardığım anlar oldu,
Anlamadım dudak büküşün nedendi.
Yolunda, aşklar yitirdim,
Yolunda, sevdalara son verdim,
Sevip durduğum sendin,
Anlamadım, sitemin nedendi,
Anlamadım, seni ey yar,
Anlamadım, dudak büküşün nedendi.

Tamtakır evin içi,birkaç eşyadan başka,
Rutubet karanlık kokuyor odalar,
Pislik yuvası camlar,
Tavan çöküyor üstüme,
Olmuyor sabahlar,o dudak büküşün nedendi,
Çekip giderken.

Yapayalnız bırakıp giderken,
Anlamadım dudak büküşün nedendi....