A Yuksel Şanlıer - Divane Gönlüm

Sararıp oldum hüzünden,niye sevmezsin gönülden,
Ne bahar oldun ne yazdan,üşüdüm ben kışmısın sen,
Deli oldum her geçen gün, sararıp soldum hüzünden,
Kara bahtım çekdirirken, yanarım aşk'ın yüzünden.

Ne şafak oldun ne ufkum, kararan bir sevda oldun,
Seni sevmekten yoruldum, güneşimken şimdi soldun,
Küle döndüm her geçen gün,beni yaktın soldururdun,
Kara bahtım çekdirirken, yanarım aşk'ın yüzünden.



Ey divane gönlüm,
nedendir severken yandığın, nedendir! severken, kara,kara düşündüğün,
çok mu çektirdiler sana,
çok mu çektirdiler severken,
ondan mı? 'ağladığın,”
bulut gözlerin! gezinir durur, boşlukta,
her durduğun yerden dökülür,
sağanak,sağanak yağmurların.
hayal dolu, o gözlerinden.
Söyle?
”Ey, Divane Gönlüm.”

A.Yüksel Şanlıer
28 Nisan 2009-04-28
Antalya