Okunurdu selalar,şehrin camilerinde,
Toplanmıştı insanlar, bir sal durur en önde,
Saf tutturur kör imam,cemaatın önünde,
Allah rahmet etsin,kimse o vefat eden.
Herkes fısıldaşırdır,çıt çıkmazdı o yerde,
Yine elveda vardı,hesap vermek var serde,
Kılınır son namazı, hani! dün gülen nerde?
Allah rahmet etsin,kimse o vefat eden.
İmam sorar dururdur, er kişi niyetine,
Diller dua ederdir,bir genç yaşında gidene,
Neden ağlar dururdur, arkada çocuk gene,
Allah rahmet eylesin,kimse vefat o eden.
Sal kalkardır yerinden,kalabalık omzunda,
Varılırdır sonunda,kışın en soğuğunda,
Soğuksa korkutmazdır,atkısı var omzunda,
Allah rahmet eylesin,kimse o vefat eden.
Allah rahmet eylesin,hoş adamdı o giden,
Çok zararsız biriydi,çok erken gitti neden,
Bir çocuksa ağlardı, o ki öksüz kalmıştı,
O çocuksa ağlarken, biri doğmuş yeniden.
Hayat ne gariptir ki, ölüm vardır sonunda,
Hiç kaçılmazdır ondan, iki melek omzunda,
Gözler dururdur seni,yazar onlar her şeyi,
Zaman gelmişse eğer,dürer defterini orda.
A.Yüksel Şanlıer
20 Haziran 2008-06-20