A Yuksel Şanlıer - Bu Akşam Dolunay Vardı.

Efkar Doldu Da, İçim,
Ve Bir Çırpıda İndim Sahile Bu Akşam,
Oturdum Denizin En Kuytu Bir Kenarına,
Daldım Kaybolup Gitmiş Geçmişime,
Denizin Ufkuna Bakarak,
Düş Kurdum,Geçmişi Aradım Denizin İçinde,
O Sahilin O Kuytu Bir Köşesinde,
Oturarak.

Dolunay Çıktı Sonra,
Ve Esen Meltemin, Sesini Dinledim Orda,
Dertlerimi Döktüm, Ak Denizin Sularına,
Grı Renkli Yakamozlar'da, Buldum Arkadaşlığı,
Onlar Derdimi Dinlediler, Bense Anlattım,
Gece Boyu Işıl,Işıl Dolunayın Aydınlığında,
Bu Gece,O Denizin Kıyısında,
Anıları Paylatım Dolunayla..

Ne Kadar Çok, Dolmuşsa İçim,
Geçmişi Ne Kadar Da Çok, Özlemişsem,
Birer Birer Canlandı Döküldü, O Yerde Bütün Anılarım, Gözlerimden Akan Yaşları Denize Bıraktım,
Taşırdım Dev Gibi, Dalgalar Yarattım,
Ve Ben Geçmişe Ağladım.
.

Dolunayın Yüzünde Gördüm,
O Gece, Sevdiğim Kadını,
Özlediğimi,Ve Yanıp,Yanıp Tutuştuğumu Anladım,
Hasret Acısını Yaşadım Bol,Bol,
Konuşup,Ufkumdaymış Gibi Güzel Gözlerine Baktım.

Hele Anılardan, Biri Vardı Ki Bunların İçinde,
En Çok Da Ona Ağladım, O Akşam Ben,
En Çok O Anım Ağlattı O Gece Beni,
O Mehtablı O Dolunaylı Gecemde,
Yakomozlarla, Arkadaşlık Ederken,
Onlardı O Kuytu Kıyıda, Derdimi Dinlerken,
Geçmişi Özleten,En Çok O Anımı Yaşadım,
Bu Akşam Deniz Kenarında,
Dolunayın Altında, Yakomozlarla Arkadaşlık Ederken,
Ben İçten,İçten Ağladım.