A Yuksel Şanlıer - Bir daha dönmez gidenler.

Bir gemi kalkar bu yerden yine sessiz neden,
Çıt bile çıkmaz, neden böyle giderdir gemi,
Yolcusu binmiş de kalkar, geri gelmez giden,
Çıt çıkaran yoktu, sessizce giden gölge ‘ mi?

Sessizce uzaklaşır,demir almış iskelesinden,
Derler ki bu tam gitti, dönemez gittiği yerinden,
Terk edilir her yaşlı, ruhların dolaştığı yerde,
Kimi gitti der ağlar, kimi gülerdir sevincinden.

Yoktur el sallayanı, uykuda yolcusu giderken,
Çok olur ağlayanı, gemi demir almış da erken,
Son limanda varılır, iner bir yolcu omuzlarda,
Dönmez o yolcu artık, kalırdır orda dönülürken.
Konulur her bir yolcu, yapılır son duası orda,
Kimi dedikodu eder, bırakıp da giderken yolda,
Kimi o kurtuldu der, kimi hala ağlar giderken,
Terk edilen sıkışmış, dönemez onun yeri dar da.

Gemi yükü boşaltır, mahşere kadar kalır orda,
Ruhlar arkadaş olur, beden sıkışır yeri darda,
Garipsen otlar basar, konduğun yerin etrafını,
Yatar kalırdır yolcu, o garipler mezarlığında.

Boş gemi kalkar, boşaltmış yükü! orda da,
Yolcusu inmiş, dönerdir gemi! bekler yine,
Bindimi bir yolcu, tekrar götürür! zorla da,
Bir da ha dönmez gidenler; geri İSTERSE DE.