A Yuksel Şanlıer - Benimkiymiş Aptallık

Ne yıllar geçti üstünden,
Atamadım yüreğimdeki acıyı,
Hala kımıl, kımıl yüreğimde,
Şu geçmiş!
O, oo fakirlikten çektiğim,
Hor görülüp de, itilip kakıldığım,
Ve sonunda sevdama mani olunan günler.

Ne zaman, yalnız kalsam,
Ne zaman uyansam bir gece yarısı,
Ve açılsa gözlerim, tatlı uykusundan,
Dolar yaşlarla birden;
Çöker gözlerime anında o günler,
Sıkışır da kalbim,
İçimde hala o günlerin acısı,
Belirir,
Dalar gözlerim geçmişine.


Çektiğim sevda dolu,dolu durur hala içimde,
Bırakıp! silip atamadım ki,
Atamadım ki ben! atamadım ki,
Oysa o o,çoktan unutmuştur beni,
O bir başkasını tercih etmişti,
Zenginliği şöhreti, ve rahatlığı,
Ne yapacaktı belki de doğruydu onun açısından,
Rahat bir hayat yaşamak.
Diyar,diyar gezen bir fakire yar olmaktan.
Çulsuza eş olmaktansa.
Ama düşünmedi,
Bir canı bir sevenin yüreğinin acısını,
Ve onun hiç unutmayacağını,
Onu her hatırkadıkça, biraz daha fazla öleceğini,
Yüreğinin, aklına geldikce titreyeceğini,
Onun bir başkasını ise, hiçbir zaman,
Yürekten sevemeyeceğini.

Şu halime bak,
Oysa çok uzun zamanlar geçti üstünden,
Yine yaşlar düştü gözlerimden,hem de bir gece yarısı,
Karanlıkta tavana bakan gözlerim,
Yine geçmişişiyle sabahlayacak,
Yine yaşlar olacak,
Vuracağım göğsüme, kahpe felek diye,diye,
Ve her zamanki gibi ağlayarak sabah olcak.

Ah,ah,
Kan ağlıyor içim kan,
Bak ben de senin gibi zenginim artık,
Benim de katlarım yatlarım var,
Ama olmayan bir şey var sende olup,ben de olmayan,
O da ne biliyormusun?
'sağlık”
Sen ananın babanın sözüne uydun ya,
Sağlık güzelik senin olsun artık,
Ne yapalım benimkiymiş aptallık.