A Yuksel Şanlıer - Anne

İçim yanıyor, sorma canım anne,
Çok yalnız kaldım, bu düya'da anne,
Göz yaşım dinmez,silense yok anne,
İçim kanıyor, gönül sevgin nerde.

Hani o sevgin, yokmuş meğer eşin,
Kalbimde sevgin, anne sen nerdesin,
Göz yaşım dinmez silense yok anne,
İçim kanıyor, yokmuş eşin bilesin.

Ot diken sarmış, kara toprağına,
Bir garip yatmış, hemen sol yanına,
O garip insanın taş, mermeri yok da,
Tahta dikmişler, onun başucuna.

Sen kalbimdesin dolar sanma yerin,
Kül olmaz aşkın yanar bende sevgin,
Sen ki bir anasın yârsın ve kutsalsın
Sen aklımdasın yok da senin dengin.

Hep özlerim ben, biliyor'musun sen,
Bak sana geldim, görüyor'musun sen,
Kuran'dan yâsin, okudum ben annem,
Ruhun şad olsun, sana ağlarım ben.

Oğlum deyip de, bağrına bastığın,
Ah canım annem, neden taş yastığın,
Yün yastık yok da taş var başucunda, Kalk gel artık sen, yeterdir yattığın.

Sensiz öksüzüm, ağlarım başında,
Çok dertler çektin, annem hayatında,
Gün görmedin sen canım yanar anne,
Öksüz bıraktın göçtün de sonunda.

Şimdi sağ olsan, durmaz çalışırdın,
Ben sevdim diye, sen yufka açardın,
Konum komşuyla yaptığın yufkadan,
Bir çomaç yapıp, gözüme bakardın.

Sen yoksun diye, eve gitmez oldum,
Konum komşuyu artık sormaz oldum,
Gidip sorsam da, tanımam ben anne,
Konum komşun kim, bilemez oldum.

Bilirim annem, beni çok severdin,
Gecem oldu mu, burnumda tütersin,
Unuttum sanma, dert vermiş günleri,
Çok özledim ben yeter gelmelisin.




A.Yüksel Şanlıer
08 Mayıs 2009-05-09
Antalya.