A. Kadir Bilgin - Gecenin Namlusu

Kollarından tutup akşamın ıssızlığını
Damarları kurumuş atın sırtında
Her akşam-yada gece-eve döndüğümde
Cam saydamlığındaki ellerini
Geceler boyu öptüğüm kadının
Komşusu bir kızı sevmişliğim vardı.
Umarsızlık saatlerinde
Sabahın fırçalanmış dişleri arasında yürürken
At kestaneleri görünmezdi.
Aşk,kadının erkek cinselliği altında ezilmesiyle
Pelte olmuştu aşkımız Ama hala sisli bir ufku gösteriyordu güneş.
Yok olmanın bataklığında bebek
Sonsuzluğa çivilenmiş bir yürek demektir.
Toplama kampı toplumda yürek ise,
Mavi bir kardır
Süslüyor ellerimdeki dağı.
İçinde ağaçların boğulduğu
O uzak patika ikimize dardı
Geceler boyu öptüğüm kadının
Komşusu bir kızı sevmişliğim vardı.