Perihan Baykal - Son Otobüs

Dilimde münacat
akasya çiçeklerini süpüren sabahtan
çingene dilencinin mendiline
heceler bırakıyorum
ellerimde taflan
ve teflon bulaşığı
sevgilimi son kez
sakalından öpüyorum

-Fenikeli bir denizcinin karısı mutlu muydu bir ihtimal yün eğirirken-

Akdeniz'e inmeliyim kara yoluyla koku mavi'den önce gelmeli
bir doruğa tırmanır gibi
oksijenden patlamalı şiirin ciğeri

-Şehrin üstünde külrengi buluta dönüşüyordu bacalar
Rilke'den şiirler okuyordu odalarda bir çocuk
ve yine çöp bidonları
yine kediler-

Son otobüs kaçta kalkıyor
aşkı öldürdük
bari pencere yanı olsun