Oscar Wilde - Rosa Mystica

Requiescat

O çok yakında, yavaşça yürü

O burada, altında karın

Usulca konuş, büyüdüğünü

Duyabilir papatyaların



Altın sarısı o parlak saçlar

Hastalıktan sararmış solmuş

O körpecik o küçücük şey

Toza toprağa belenmiş



Kar gibi ak, hem benziyor zambağa

Öylesine güzel öylesine hoş
Bir kadın olduğunun farkına

Varmadan büyüyüp serpilmiş



Bir tabut tahtası, ve ağır bir taş

Düşmüş göğsünün üzerine

Kalbim daha fazla dayanamaz

O ölmüş öylece yatıyor yerde



Duyamaz artık, huzur içinde yatsın,

Duyamaz şiirlerimi şarkılarımı

Gömüldü kaldı burada hayatım

Yığın üzerime kara toprağı