Neşe Turhan - Zamansız Mısralar

Kızıldı gitmeleri
Alev alev
Ocak başı sessizliğini andırır gibi
Çatırdayan yüreğinin haykırışında yangınlar
Yağmur bakışlarında gülerken hüzünleri
Yenilmişti yitik yıllara

Her basamakta biraz daha uzaklaşan ayak sesleri
Ardında kalanlara aldırmadan
Sessizce kapatmıştı kapıları
Silmek istercesine alnına yazılanları
Konuşmadan öylece gitmişti
Sonunda oda yenilmişti zamanın zamansızlığına
Bakışları eskimiş
Yitip gitmişti gözlerinde gülüşleri
Ay ışığı donmuş
Yıldızlar dolmuyordu odasına
Çekti perdelerini
Yenilmişti işte karanlıklara

Silmek istedi kara yazgısını
Mendili sırılsıklam
Ellerinde düş kırığı yüreği
Sustu en uzaklardan
Sarıldı kendine kör kuyularda
Sonunda yenilmişti zamansız mısralara
Yenilmişti ismi olmayan yalnızlığına…