Mert Suskun - Mahkumun Gözyaşı

Alacakaranlık
Bürünmüş gözlere
Loş bir sokağında bu kentin
Mahkumun gözyaşı...

Ve
Dilencilerin siluletleri
Yansır maviye solgun
Eski dertler yazılır suya
Karanlık çökmüş kalplere...

Tek ışık
Birkaç sokak feneri
Ve hep kalabalık bu kent
Burda sinmiş lalelere
Meyhanelerin kokusu...

Ve
Şaşkın
Koşuşturan insanlar arasında
Burada
Bir umut bir hayal bir sarhoş...

Küskün insanlığa
Koca bir kentin yalnızlığı
Bu yerde
Mutluluğu arayan hüsran...

Alçakgönüllü ikramı
Bir kadeh zehir
Bu şehirde
Namus olmuş para...

Ana avrat söven edepli
İşini uyduran mert
Dürüst olan namert
Mahşerin süvarisi yakın...

Göz dikmiş yarasalar
Hepsi mazlum kanlara
Yıkanmış Gecenin yaratıkları...

Tanrı bilmezler
Onların içinde taht kurmuş şeytan
Burda
Sıradan insanlar zavallı...

En aşağılık gözyaşı döken
Dilenci
Ay ışığı nurlu
Yansır gölğesinde...

Dilencilerin siluetleri 🕟;
Ve hep kalabalıktır fakirlik
Burda
Zenginin sofrası haram dolu...

Şeytan insanlar arasında
Burada
Bu yerde
Yalnızlığı buluyorum...

Alçakgönüllü mehtap
Bu kentin delikanlısı kancık
Ana avrat söveni yiğit
İşini uyduran adam...

Soyguncuya hayran genc kız
Hepsi bu karanlığın yaratıkları
Onların da içinde, var mı tanrı korkusu
Benim gibi...

Sıradan insanım yok mu yerim
Bu şehirde
Düşüncem darağacına
Hadi asın beni...

İnsanın en aşağılık olduğu yerde...

Suskun&&