Melih Baki - Çöl Yalnızlığı

Önce…
Bulutlar terk etti bizi…
Yağmurları'da alıp giderek…
Ardında…
Dokunup Hayat bulduğumuz
Ne varsa… Solup, gittiler bir bir…
Yol yorgunudur… Gidenler…
Vedaları hüzne döner…

Tenimizdeki esmerlik,
Çökerken yüreğimize,
Vurur Çöl yalnızlığı…
Sazın, her teline dokunur rüzgâr…
Eller susar…
Diller susar…
Şair susar…
Sessizlik… Sessizlik…
Ve ben…
Sen olurum…