Mehmet Çoban - Anılar Canlandı

Çetrefil duygular yaşamak iyi değil
Yaş altmışa dayanıp kırk yılın hesabı var
Kırk yıl insana neler öğretmiyor ki?
Dile kolay koskoca kırk yıl
Devlet bile eskiden yirmi beş yılda emekli ediyordu
Yirmi beş yılın anısına haydi işin bitti der gibi
Arkada kalanlara umutsuzca sallanan bir el
Koskocaman boşluklar altında sürüp gidiyordu

Eskiden oyuna getirilmiş çocukların
Savaş oyunlarını seyretmiştim.
Gençlik yıllarımın anılarından
Ellerinde hakiki silahlar
Molotof kokteylleri, taşlar, sopalar
Bıçaklar, kazmalar, satırlar
İki gün önce televizyonda aynı sahneleri seyrettim
Bu ülkenin yaşı altmış civarında olanlar
İdeoloji ne olursa olsun kandırılmışlığı tatmışlardı
Batıdan sol rüzgârlar eserken gençler üzerine
Anadolu'dan milliyetçilik fırtınaları ekiliyordu
Tarihten gelen muhafazakâr din üzerine
Köktenci, radikal Müslümanlar geliyordu

Düdük çaldılar bir zaman
Bir anda ortalıkta sessizlik toz duman
Hatırlıyorum o günleri
Kurtarılmış kasabaları, semtleri, mahalleleri
Kurtaranları yoktu ortalıkta
Kaçıvermişlerdi Avrupa'lara, İran'a, başka yerlere
Düdük çalınacağını ne zaman duymuşlardı?
Bilinmez nasıl haber almışlardı?
Ortada kalanlar saf ve iyi niyetlilerdi
Vatanından ne olursa olsun kaçmayanlardı
Solcusu, Sağcısı, Müslüman'ı Alevisi, Kürdü, Türkü
Savcıların yılan hikâyelerine dönen iddianamelerinde
Hâkimlerin tepeden bakan hükümlerinde
Devleti korumak, devlete sahip çıkmak size mi düştü?
Sorguları, ithamları içinde, gençlerin hayatı çürümüştü

Bir yıldır, bir haftadır seyrediyorum.
Yüzleri maskeli insanlar, gözleri dönmüş
Daha küçücük çocuklar ellerinde taşlar sokaklara düşürülmüş

Hangi din, hangi ideoloji, hangi insanlık?
İnsanı, insanları yollara düşürür böyle azgıncasına
Haklı haksız, insanların evlerini, hayatlarını başlarına yıkarcasına
Bir eylemci vurulup öldürülünce
Özgürlükler vuruldu diye ortalıkta kasım kasım kasılanlar
Milletin arabaları, evleri, işyerleri yakılınca niye susarlar?
Niye günahsız, masum insanlar öldürülünce konuşmazlar?

Bir insanın insanlığı bu kadar azgınlaşırsa
İnsanlık nereye gitmiştir sorulur mu hiç insanca?

Seyre dalmışım haberleri diniyorum
Birileri, yakacak, yıkacak, öldürecek insanlık adına
Yapılanlar hoş gösterilecek insanlık adına
Yuh olsun, yazıklar olsun böyle insanlığa
Bunları görüp de karşı çıkmayan aydınlığa
Bu ülke caniler arkasından ağıtlar yaktıkça
Asla gelmez ülkeye aydınlık, hüküm karanlığa

Birilerine düdük çal diye bağırıyor bunlar
Çal düdüğü, düdüklenmek istiyoruz diyorlar
Anlamıyorum kime bu nazlar, bu tafralar?
Sevinecekler mi üzerlerine dönüp patlarsa silahlar?

Daha otuz yıl önce düdükler çalınmıştı bu ülkede
Bugünkü olaylara benzer olayların eşliğinde
Kimlerin, niçin düdük çaldırdıkları çıkınca orta yere
Çıkarcılardan başka hiç kimse gülmedi bu ülkede
Düşünüyorum hangi insan olur böyle bilinçsizce?

Her nesil kendi hatalarının kurbanı mı olacak?
Sonraki nesiller öncekilerden hiç mi ders almayacak?

Bir ah yükselirse haksızlık içinde eylemlerde
Bir masum ölürse, öldürülürse bir hiçlik içinde
Hangi insanlık, hangi adalet vardır düşüncelerde?
Anarşiyi hak aramaya çare diye bilen fikirlerde
Asla insanlık yoktur, insanlığını bilene

Yüzleri kapanmış anarşi çıkaranlar
Ortalık karışınca çıkarcılarıyla sıvışırlar
Yine garibanlara çıkarılır faturalar

Eğer hak aramak haksızlık içinde olursa
Haklar hiçbir zaman gelmez haksız olanlara

Eğer birileri düdükler çalınsın istiyorlarsa ülkede
Düdük çalmak isteyen meraklı çoktur böyle biline