Mehmet AsLan - Arzun Üzerine

Akşam rüyamdaydın, zor uyandım,
Rüyayı az kalsın gerçek sandım,
Zaten geçmişte rüyalara aldandım,
Uğursuzluk getirdi, onlara inandım.

Hayallerle uğraşırken kitaplar yazdım,
Gerçekleri yazarken çok zorlandım,
Biri gerçekti ama ondan da aldandım,
Onun için, onun kitabını kanınla yazdım.

İstediğin için sana özel yazıyorum,
Sen gerçeksin bu yüzden zorlanıyorum,
Seni anlatacak bir kelime bulamıyorum,
Bu yüzden de seni sana anlatamıyorum.

Sorsam sana, beni bana anlatabilirmisin,
Benim gerçek duygularımı anlayabilirmisin,
Sende beni, benim gibi sevebilirmisin,
Çekinmeden açıkça bana söyleyebilirmisin.

Ben asla bunları sana söyleyemem,
Tepkin ne olur onu hiç bilemem,
Belki ağlarsın göz yaşlarını da silemem,
Darılırsan bana bunu asla kabullenemem.

Ben gülen bütün insanları severim,
Ayrılsak bile mutluluklar dilerim,
Ağlasam bile gözyaşımı gizli silerim,
Derim kendi kendime bu benim kaderim.

Sen sevgi dolu, nur yüzlüsün,
Kara kaşlı, zeytin gözlüsün,
Sen kalbimin dikensiz gülüsün,
Kulaklarımda ötüşen aşk bülbülümsün.

Bense hayata küsmüş, dünyası yıkılmış,
Kendinden geçmiş, kalbi kırılmışmış,
Aşkının kaynayan suyuyla haşlanmış,
Bir garibim dostluğa kendini adamış.

Gerçeklere yazacak kelime bulamıyorum,
Yazıyla bile duygularımı anlatamıyorum,
Kaçırsan bile gözlerine bakmaya doyamıyorum,
Neden kaçırırsın onları inan anlayamıyorum.

Seninde yazmanı isterim duygularını,
Okuyup ta paylaşmak isterim acılarını,
Öğrenmek isterim varsa eski aşklarını,
Al sende kalemi yaz bütün anılarını.

Tek arzum kaldı benim dünyada,
O da şimdi benim gibi rüyada,
Mutluluğu aramış bulamamış deryada,
Kabusları yaşamış kurduğu hülyada.

Uyanmamız çok zor bu rüyadan,
Belki uyanırım giderken bu dünyadan,
İnsanlar iki yüzlü kurtulamadık riyadan,
Çektik kıyıya gemilerimizi deryadan.

Çıkamıyorum aramak için denizlere,
Dalgalar acımasız olmuş bizlere,
Bütün denizleri vermişler densizlere,
Engeller çok kavuşmak için sizlere.

Şimdi ne anlattığımı düşünüyorsun,
Anlayamadın bir türlü çözemiyorsun,
Seni seviyorum bunu hissediyorsun,
Sense cevap vermeye çekiniyorsun.
Bir ikilemdesin aklın karışıyor,
Kalplerimiz aslında iyi barışıyor,
Yinede kendi dertlerinle savaşıyor,
Unutma ki ikisi bir yürek yaşıyor.

Üzüyorum seni anlatmıyorum derdimi,
Uğraşıyorsun ama tanıtmıyorum kendimi,
Aşmakta istemiyorum sana karşı haddimi,
Sel olur taşarım yıkarsan benim bendimi.

Bende insanım ama gerçekleşmez rüyalarım,
Gerçekleşmesi içindir her gece dualarım,
Rüyalarımın yıldızısın sen, seni arzularım,
Uyanamam rüyadan yıkılır diye umutlarım.

Sormamalısın bana birçok derdimi,
Yazıp vermişim sana kitapla her şeyimi,
Satır satır yazmışım bu kitapta kendimi,
Anlamış olman gerekir sana olan ilgimi.

Çok isterim seninde bana derdini anlatmanı,
Onları arkadaşça dostça yazıp ta okutmanı,
Bir gün dolup boşaltmak istersen göz yaşını,
Ağlayabilirsin omzuma yaslayarak başını.

Eğer biraz fazla uğraşırsan benimle,
Bende paylaşırım her şeyimi seninle,
Sakın sanmayasın benim işim bedeninle,
Dost sözüdür bu yazıyorum yeminle.

Yaz demiştin ya bana güzelim,
Biraz fazla oldu burada keselim,
İstersen üç-beş yıl geriye gidelim,
Neredeydin, adın oradan geliyor liselim.

Sanma sakın seni liseden tanıdığımı,
Bil bunu sana kod adı taktığımı,
Belki çocukça görürsün bu yaptığımı,
Sakında düşünme gençliğine kandığımı.

Burada bitirelim dedik ama bitiremedim,
Durmuyor kalemim şiiri burada kesemedim,
Duygularım çoktu sana hepsini döktüremedim,
Yinede düşüncelerimi açıkça yazıya dökemedim.

Umarım sıkmamıştır seni bu şiirim,
Alınıp ta sakın darılmayasın liselim,
Darılırsan işte o zaman hepten biterim,
Sana zor ama inan hayata küserim.

Biliyorum okuduklarını toparlayamadın,
Yazdıklarımın çok yerini anlayamadın,
Zaman zaman doldun ama ağlayamadın,
Gözünde yaş belirdi fakat akıtamadın.

Geldiğimde omzuma yaslanıp ağlayabilirsin,
İçini boşaltırsan ancak kendine gelebilirsin,
Yada masal anlatıyorsun sen diyebilirsin,
Bittiğinde aynaya bak, anlattıklarımı görebilirsin.

Bu şiiri aştı artık, aşk mektuplarını da geçti,
Sana boşalamamak benim için en büyük dertti,
Gözlerine bakıpta anlatamamak büyük eziyetti,
Ne yapayım benimde sıkıntılarım yazınca bitti.

Bu şiir değil galiba senin destanın oldu,
İnan yazarken gözlerim yaşlarla doldu,
Sende sakın sorma şiirin sonu ne oldu,
Yazamıyorum artık becerim yok oldu.