Kenan Çarboğa - Adressiz Mektup

Sesleniş basitliğinden uzak
Tanıdık kelamlara,
Küflenmiş başlangıçlara ters düşüp
Boyalı sözlere yüz çeviriyorum
Sadece söyleyememenin ezikliği unutup
Bir kez olsun sana yazıyorum
Çünkü sana kendimi hiç anlatamadım.

İlk kez demir atınca gözlerine gözlerim
Fark ettim cehennem ateşinin sonsuzluğunu
Bu yüzden vermek istemedim sana gönlümü
Sevgiden kaçışım hep bu yüzdendi
Bu yüzdendi kuytularda saklanışım
Ama kaybettiremedim aşkına izimi
Yakaladı en boş anımda
Elinden kurtulamadım.

Davetsiz ve zorla geldin
Gönlümün kapısını kırarak,
Bir harami edasıyla girdin içeri
Teslim olmaya yoktu niyetim
Çekmeyecektim teslim bayrağını
Vermeyecektim bir karışını bile
Tüm gücümle savaşacaktım
Şah damarıma vurdun neşterini
Dayanamadım.

Ama öldürmedin bağladın saçlarınla
Gezdirdin şehir şehir çünkü zafer senindi Tutsağın oluyordum yıkılmış surlarımla
Teslim olmadığım için istila ediyordun hücrelerimi
Duygularım gaspa uğruyordu gözlerimin önünde
Bütün gizemlerim ifşa ediliyordu
Yay kirişlerinde aklımı boğduruyordun
Nişangah ediyordun oklarına ruhumu
Alyuvarlarıma naylon damlatıyordun
İnanamadım.

Gidişini dün gibi hatırlıyorum
Gelişinden farklı değildi pek
Yine talan ediyordun,
Ateşe veriyordun her yanı
Yine mağrurdun yüzüme bakarken
Diz çökmemi istiyordun yangın yerinde
Karşı koyan gururumu kırbaçlıyordun
Çaresiz kalmam için çareler buluyordun
Esrar gibi aşkını içiriyordun durmadan
Gönlümü müptela ediyordun kendine
Gönlümü kıskanamadım

Kayboldun bir toz bulutuyla
Yıkılmış kaleler,
Harabe bir şehir,
Yağmalanmış duygular
Ve ardında bir keş bıraktın aşkına
Ayrılığın koymadı aslında
Beraberken tüketmiştim göz yaşlarımı
İnan ki hiç ağlamadım