Hanifi Kara - Hasretim

Ne zaman konuşsa nâzik diliyle
Gönlümü okşayan, söze hasretim.
'Canımın cânânı, efendim” diyen
Beni candan seven, öze hasretim.

Her bakışı beni aşk ile vursun
Nerde karşılaşsak hâlimi sorsun
Baharı görmedim güz şöyle dursun
Hap kışı yaşadım, yaza hasretim.

Âşık olup sevmek âli mi, âli?
Sevgiye muhtaçtır bey, paşa, vâli Oluklardan sarkan buzlar misâli
Öyle bir hayat ki, naza hasretim.

Elime yapışır 'hocamdır” diyen
Ne de çok çoğaldı dekolte giyen
Mızrap dokununca birden titreyen
Besteye, güfteye, saza hasretim.

Gönül sofrasını bağrıma açıp
Öyle bir sevgi ki aşk meyi içip
Baygın nazarlarla kendinden geçip
SEVGİ İLE BAKAN, GÖZE HASRETİM…