Halil Çolak - Karanlıklar Aydınlıklar Oldu Be Gönül

Neden gönül böyle doludizgin koşarsın
Bütün seti acımadan yıkar gidersin
Olmadık yerde yüreğe ateş koyarsın
Ruhumu derinden yaraladın be gönül

Acılarla yoğrulmuş bir aşkta bıraktın
Birde tutup beni o çarmığa sen gerdin
Karanlığa da bırakıp kaybolup gittin
Hep sevdayı arayıp da durdun be gönül

Şafağın sökmesiyle de kendime geldim
Okunan ezanlarla, ben secdeye vardım
Gözümden de boşanan yaşlarımla kaldım
Diken arasında hep gül derdin be gönül
Kaybedemem gönüldeki hak olan sevda
Ruhumda bu aşkın ateşiyle yanmakta
Karanlık ruhumda yeni şafak olmakta
Ben kendimizi de hakta buldum be gönül

Halil'im aşk deryasında artık yüzmekte
Aşk kazanında gece gündüz pişmekte
Yaratılanı yaratandan dolayı sevmekte
Karanlıklar aydınlıklar oldu be gönül


Halil ÇOLAK 07.01.2010
ANKARA

Halil Çolak