Gürsel Çopur - Turap

Yeryüzü ağlamada..
Ensesi yerde olanların adı
Çehresi buruk
Bir masum bakış silüetiyle;
Mezardı o,yere serilen
Serildikçe ibret kokusu
Etrafı inleten
Sessiz çığlıkların armonisi
Renk renk ızdırap
Kalabalığın çemberinde
Mermer ışıldamasıydı o yakınlaşan
Bir görüntü ve sertlik
Sessizlik bu olsa gerek
Toprağa eş değerde Değerin çınladığı
Islak mendil koyunda
Hislerin akıtıldığı
Bir toprak ve bin toz
Asuman kirpikleri uğramaz
Çeşidiyle ve rolüyle
Çatlamış bakışların süzüldüğü
Geçen zaman ve saniyeler
Toprak misafiri
Heyecan hep kucaklıyor
Sevinç ve kederi
Ne vefalı hikmetmiş ki,
Yerde aranan yere seriliyor:
Toprak devletinde.