Gürsel Çopur - Kafes

Sîneye misafir olursa tonajı ağır tenkit
Bu bir yıkımdır içte,kalpte gel-git

Sulanmayan çiçeği taşıyan saksı
Unutmuştur hayat kemerini ve hakiki raksı

Güneş emanetçisi ışık diker,büyür kamer
Gözler açılır,beyazı seçtikçe mermer

Tercihinde isabet varsa insanın, kendini aşmıştır
Kaynayan sabır kafes ile örülmemişse taşmıştır

Derinlikteki maden sanılmasın ki bir çift göz
Toprak tevazusundaki başak,düşmeyene bir öz

Kurulmuş sofrada sonsuz bir âlem
Tadı özünde,yazılmamış bir kalem

Bir gün o kapı da açılır,uçar kafes
Hissedilir her yerde ulvi bir nefes.