Gonca Özmen - Bakraç

Herkeslerin uzağı vardı ben çok çağırdım
Benden önce bir kadını vardı herkeslerin

İnattım, hoyrattım, sallanan bir bakraçtım
Herkeslerin neşesinde ben hep sakardım

Bendeki rüzgârla açılanlar
Göğün aklından sarkanlar
Sizden ne alacaktım, bıraktım

Deyin ki ağaç kovuklarında dolandım
Her çalılıkta yazgımı biraz kararttım

İnandığınız o hayrete ne yapsam varamadım
Herkesler tamdı bir ben olmadım

Bir çocuk düşerkenki gibi baktım
Dünya çok alçak bir yer
Uçmadım, uçmadım