Funda Dane - İç Ses

Duyguya yenilen:

Bahanelerle suçlanıp
Yüzünde infaz edildiğim kışlar emanetçisi
Neydi içimdeki melodiyi böyle sessizleştiren

Rengini tutturamadım hayat
Al yanaklarına peçeler ördüm boşluktan
Yürürken rüzgârın peşi sıra

Oysa hiçliğin önsözüymüş boşluk
Neden dedikçe yittim gelecekteki anlama

Mantığa sığınan:

Söylencelerde değişse de acının sesi Bir başka tat kalmayacak gözlerinin menekşelerine
Aradığın sekizinci renk yok
İnanıyorsan git kuşağın ucu kayıp kentine
Gök dağlasın dilini
Kısıtlanmış yedi renkte

Yüreğin genişse yalnız cümle kadar durma
Kaldırımlarında serçeler öptüğümüz yollar açık sana
Benim ufkum ölüler yamacına telaş sınırı
Yorulan bedenlerin içinde açtığım
Kapanmaz parantezde çocukça soluklarım
Yetmiyor geceler hiç bir iç çekişe

Cevabı dikemem henüz gelmeyenin
Hiçlik bahçesine