Ersin Kurt - Aralık

Mutluluk yoksunu evimde bir pazar sabahı;
Tül aralık,
Perde aralık
Odamda dağınıklık almış yürümüş
Bir ben eksiğim odada
Odam hâlinden şikayetçi, odam hâlinden yakınmakta
Odam dağınık
Bir yalnızlık dolaşmakta koridorda
Her hâlini görüp gözetlemekteyim aralanmış kapıdan,
Kapım aralık
Noel baba erken atmakta baca deliğinden
Bu seneki hüznümü
Ve bu hüzün ötekilere hiç benzememekte
Aslında kapıdan da verebilirdi hediyemi
Çünkü, kapı aralık
Bir yalnızlık ki bu seferki yalnızlık
Diğerlerine hiç benzememekte Hiç gidesi de yok bu sefer
Demir attı odamın tam ortasına
Ve güz de erken bitti sanki bu yıl
Önümüz kış mevsimi, önümüz aralık
Bu yıl, yıllardan hangi yıl
Bu kış mevsimi gördüğüm kaçıncı kış
Ya aralık kaçıncı aralık?
Aklım hep sende, aklım senin oralı bugünlerde
Kalbim aralık
Bıktım, usandım bu dağınıklıktan
Gelsen de yine toparlasan beni diyorum
Gelsen de bitse bu dağınıklık
Bir son bulsa bu rezillik
Zaten gelirsin diye kapı aralık hep
Cam aralık
Hadi gel toparla beni
Yeter artık!